Hoe groot zijn de groepen van MindTheater
Bij MindTheater werken we altijd in kleine groepjes van minimaal 4 en maximaal 6 deelnemers. Zo heb je wel het voordeel van het groepswerk, maar is er ook ruimte voor voldoende individuele aandacht.
We proberen de man/vrouw verdeling in iedere groep enigszins gelijkwaardig te maken.
Is een groep wel wat voor mij?
Dit is de grootste aarzeling van de meeste mensen. Het is vaak spannend te starten in een groep. We maken afspraken over de respectvolle omgang met elkaar. En over het algemeen groeit er een band van vertrouwen.
Een veel voorkomende twijfel is ‘dan wordt ik steeds geconfronteerd met de problemen van anderen en dan ga ik daar mee zitten’. In de praktijk blijkt dit zelden het geval.
Bij MindTheater gaan we niet lang naar elkaars problemen luisteren. We gaan actief aan het werk. Waar een ander mee komt kan jou ook raken, maar over het algemeen biedt dat iets waardoor je zelf weer verder kunt in plaats van iets waar je meer door in de put komt te zitten.
Het grote voordeel van een groep is dat je anderen in kunt zetten jou te helpen. Je kan hun steun ervaren en letterlijk voelen dat ze achter jou staan. Ook dit kan ‘een nieuwe ervaring’ zijn. Dit kan de groep beter bieden dan in een therapeutisch één op één.
Eén keer een ideaal neerzetten bij een workshop verander ik daar van?
Eén of twee mooie MindTheater ervaringen op doen staat natuurlijk niet in verhouding tegen een hele geschiedenis die je al hebt gehad.
Een workshop is dan ook bedoeld als een kennismaking met MindTheater om eens aan de mogelijkheden te proeven.
Eénmaal je ideaal beleven kan je wel al heel wat zicht geven op de mogelijkheden die jij in je hebt. Je voelt, zeg maar, je potentie en waar je naar toe wilt. Dat op zich is al een heel inspirerende ervaring. Ook ervaar je hoe je eigen lichaamstaal je daarbij kan ondersteunen.
De cursussen geven hier verdieping in en je leert hoe je hiervan meer in je eigen leven kunt toepassen. Je leert jezelf beter begrijpen en je sterker te voelen.
Als je verdergaande veranderingen wilt dan is het nodig een langer proces aan te gaan, dit kan in de doorlopende groep. De gemiddelde tijd dat mensen hierin meedraaien is ongeveer een half jaar tot een jaar.
Heeft het wel zin om ideaalbeelden na te spelen, het is toch niet echt?
Een hele goede vraag. Het werkveld van MindTheater noemen we ‘de symbolische werkelijkheid’. Dit benadrukken we om aan te geven dat het inderdaad de werkelijkheid niet is.
En dat is maar goed ook, want dan hadden we nooit idealen kunnen creëren. Je hebt immers juist ervaren dat het leven waarin je opgroeide niet ideaal was.
In de werkelijkheid heb je ervaringen opgedaan die pijnlijk waren, verdrietig of beangstigend. Je hebt geleerd je naar die ervaringen te gedragen en de wereld te zien alsof de wereld zo in elkaar zit.
Hierdoor ben je de wereld ook door de gekleurde bril van die ervaringen gaan zien. Binnen de symbolische werkelijkheid van MindTheater willen we je nieuwe concurrerende ervaringen gaan geven, naast de ervaringen die jij in je leven hebt opgedaan.
We wissen niet het oude, maar je leert en ontdekt dat er meer in het leven is dan de geschiedenis die jij hebt gehad. Bij MindTheater beseffen we dat het niet werkelijk is, maar we doen op dat moment net alsof het echt is. Dat noemen we werken met symbolen. Voor een deel is het natuurlijk ook wel echt. Want je werkt met echte mensen, die je kunt zien, kunt aanraken, en die jou deze ervaringen willen geven.
Je ziet en merkt dan dat jij, je emoties en je lichaam ook reageren alsof het echt is! Je lichaam kan dan deze nieuwe ervaringen ook opslaan als werkelijk ervaren en zo kunnen zich nieuwe patronen en (geloofs)systemen in jou ontwikkelen.
Wil je hier verder over lezen, ga dan naar mijn blog: wanneer heb ik iets verwerkt?
Waarom zou ik nu ervaringen uit mijn geschiedenis in scène te zetten en daarin nieuwe ervaringen opdoen? Dat kan toch nooit opwegen tegen die nare ervaringen uit mijn verleden? Ik heb dan ook het idee dat ik mijn verleden te kort doe.
Mensen geven vooraf wel eens aan dat het hen tegen staat hun geschiedenis in scène te zetten en dan te zoeken naar nieuwe concurrerende ervaringen. Het was immers niet mooi toentertijd?! Een heel terechte vraag.
In MindTheater is het ook niet de bedoeling je geschiedenis te wissen of uit te vlakken. Het doel is om je ervaringen daarnaast te geven.
Wat dan kan gebeuren is dat je geconfronteerd wordt met de rouw over je werkelijkheid. Door een mooi plaatje zien over hoe het geweest zou kunnen zijn steekt het plaatje van de beleefde werkelijkheid daar extra tegen af. Het kan dan (nog) te pijnlijk zijn dat naast elkaar te zetten.
Daarom werken we in MindTheater ook stapje voor stapje. We zoeken altijd naar “wat is voor jou op dit moment het meest ideale stapje”.
Als je een nieuwe ervaring voor je ziet die je nooit hebt gehad of gekend kan dat confronteren met je pijn, je gemis, je boosheid misschien. Of zo’n ervaring kan angst oproepen. We zoeken dan naar wat voor jou op dit moment helpend is, ook om recht te doen aan alle emoties die deze ervaring bij jou oproept.
Een ideale ervaring is enkel ideaal als je je in al je gevoelens en facetten recht gedaan hebt gevoeld.
De problemen die ik nu ondervind zijn volgens mij niet terug te leiden op één of enkele gebeurtenissen uit mijn verleden, wat zou ik dan in zo´n groep moeten neerzetten?
Je hele ontwikkeling is natuurlijk van allerlei factoren afhankelijk. Zelfs wanneer er een aanwijsbare gebeurtenis zou zijn, dan nog is er daarna een heel leven geweest dat daar weer invloed op heeft gehad. En zo is bij jou ook een heel leven vol ervaringen geweest dat je gemaakt heeft tot wie je nu bent.
Vaak spelen er een aantal thema’s waar je last van hebt en waar je mee wilt werken. Regelmatig kan zo’n thema in een voorbeeldervaring worden neergezet. Je hoeft niet iedere situatie exact uit te werken, een volgende andere situatie kan dan mee profiteren. Het gaat niet om de exacte situatie, het gaat om jouw beleving hierin.
Je hoeft je vooraf ook niet druk te maken over wat je neer zal zetten. Dikwijls dient dit zichzelf gaandeweg vanzelf aan.
Hoe gaat het tijdens een groep precies in zijn werk
Het eerste deel van de avond doen we een aantal oefeningen om meer feeling te krijgen met je lichaam en verkennen we een aantal thema’s die daarmee samenhangen. Bijvoorbeeld: wat vind ik een prettige manier van contact maken, wat vind ik een prettige manier van afstand tot een ander, hoe vind ik het om mijn kracht of agressie in te zetten, etc.
Het tweede deel van de avond krijgt één van de deelnemers de ruimte om een situatie in scène te zetten. Tijdens dit MindTheaterWerk staat alles in het teken van de hoofdfiguur.
Wanneer je deelneemt aan de MindTheater groep moet je bereid zijn om rollen te vervullen in het werk van anderen.
Na afloop doen we de zogeheten sharing. Dan krijgt iedere deelnemer de gelegenheid terug te geven hoe het voor hem of haar was. Er wordt geen commentaar gegeven op het werk van de hoofdfiguur. De deelnemers vertellen hoe het voor henzelf was om getuige van, en/of deelnemer in, het MindTheaterWerk.
Waar komt MindTheater vandaan?
MindTheater is gebasseerd op pesso-psychotherapie.
De doorlopende groep volgt nauwgezet de methode die door Albert Pesso, de grondlegger van pesso-psychotherapie, is ontwikkelt.
De cursussen en workshops van MindTheater ontleent het merendeel ook aan Pesso. Het werken met idealen is een aanvulling ontsproten uit mijn eigen ervaring in mijn therapiepraktijk en werk en leven daarvoor. Mijn geschiedenis in het pastorale werk en Pesso zijn daarbij belangrijke inspiratiebronnen.